Η Αθηναϊκή κοινωνία συγκλονίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα με μια αληθινή ιστορία αγάπης που κατέληξε δραματικά.Το 1893,ο Βασιλιάς Γεώργιος είχε αποκτήσει ήδη το πρώτο του εγγόνι από τον διάδοχο Κωνσταντίνο.Ο μικρός πρίγκηπας κάθε πρωί πήγαινε βόλτα στον Βασιλικό κήπο με δύο γκουβερνάντες.Η μία από αυτές ήταν η Γερμανίδα Μαίρη Βέμπερ,22 ετών.Ο πατέρας της,είχε ήδη κανονίσει να παντρευτεί τον Πέτρο που η ίδια δεν γνώριζε καν.Την ημέρα του αρραβώνα,ένας φίλος του,ο Μιχάλης Μιμίκος ανθυπίατρος,ερωτεύεται κεραυνοβόλα τη Μαίρη.Εκείνη ανταποκρίνεται αμέσως στον έρωτά του,και πληγώνει βαθιά τον Πέτρο.Εκείνος θα καλέσει σε μονομαχία τον πρώην φίλο του,καταλαβαίνει όμως ότι δεν μπορεί να γίνει εμπόδιο στους δύο νέους και αποδεσμεύει την Μαίρη.
Το νέο ζευγάρι κάνει ατελείωτους περιπάτους στην πανέμορφη Αθήνα.Εκεί στις αυλές,στα σοκάκια με τα γιασεμιά,ζουν την πρώτη και μοναδική άνοιξη της ζωής τους.Η Ακρόπολη,γίνεται η αγαπημένη τους κρυψώνα.Εκείνη πανέμορφη,σαν κούκλα από πορσελάνη,με το κομψό της ομπρελίνο,και ο γοητευτικός νεαρός γιατρός είναι πραγματικά η εικόνα της ρομαντικής αγάπης.Ο πατέρας της όμως είναι ανένδοτος.Ο Μιμίκος και η Μαίρη αποφασίζουν να κλεφτούν,τα οικονομικά τους είναι πολύ περιορισμένα.Την ημέρα εκείνη εκτάκτως καλούν τον γιατρό να αντιμετωπίσει μια επιδημία και φεύγει εσπευσμένα για το Ναύπλιο.Της γράφει ένα γράμμα και την ενημερώνει για το έκτακτο περιστατικό.Η Μαίρη δεν θα το λάβει ποτέ και απογοητευμένη νομίζει ότι την εγκατέλειψε για πάντα.Λίγες μέρες μετά σε βαθιά απόγνωση,θα φύγει από την εργασία της και θα ανέβει στον αγαπημένο της προορισμό.Στον χώρο υπάρχουν τρεις Γερμανοί και ο φύλακας που την γνωρίζει.Μαζεύει λουλούδια και μπαίνει στον Παρθενώνα.Κάθεται στο ψηλότερο νότιο σημείο του αετώματος.Βγάζει το καπέλο της.Ο αέρας ανεμίζει στα ρούχα της και αποκαλύπτει τους αστραγάλους της.Ζητάει με συστολή από τους άντρες να απομακρυνθούν.Στέκεται αγέρωχη σαν άγαλμα,και αυτοκτονεί από ύψος 13 μέτρων.Έντρομοι θα τρέξουν να την σώσουν αλλά εκείνη αργοπεθαίνει και με πολλαπλά κατάγματα καταλήγει μετά από δύο ώρες στο στρατιωτικό νοσοκομείο.Το πρόσωπό της παραμένει όμορφο, χωρίς χτυπήματα.
Η εφημερίδα “Ακρόπολι” θα γράψει ότι εξετέλεσε το “σαπφικόν άλμα”.Η τραγική ειρωνεία είναι ότι ο Μιμίκος επιστρέφει στην Αθήνα,μία μόνο ώρα μετά το θάνατο της αγαπημένης του στο ίδιο νοσοκομείο.(Για την ιστορία,το τότε στρατιωτικό νοσοκομείο είναι το σημερινό κτήριο Βάιλερ μπροστά στο Μουσείο της Ακρόπολης.)Βρίσκει τα απελπισμένα γράμματα της Μαίρης,που τον ενημερώνει ότι ο πατέρας της αρνήθηκε να δώσει την έγκρισή του για τον γάμο και ότι νομίζει ότι εκείνος την εγκατέλειψε για πάντα.Τον διακόπτουν για να τον ενημερώσουν για την ετοιμοθάνατη νεαρή κοπέλα.Θα την αντικρίσει λίγο πριν ξεψυχήσει.Εκείνος αρνείται να αντιμετωπίσει την αλήθεια.Της υπόσχεται ότι θα την συναντήσει σύντομα.Το ίδιο βράδυ,αυτοκτονεί πάνω από την νεκρή αγαπημένη του.Θα αυτοπυροβοληθεί στην καρδιά.Θα ταφούν την ίδια ημέρα.Η Πριγκίπισσα Σοφία επιμένει να ταφούν μαζί,η οικογένειά του αρνείται.Οι φίλοι του λίγες μέρες μετά κάνουν εκταφή και τον θάβουν δίπλα στην Μαίρη,μη θέλοντας να χωριστεί το ζευγάρι ούτε στο θάνατο.Εκεί θα αφήσουν το σημείωμα “Ωρκίσθημεν να σας ενώσουμε,οι φίλοι σου,και ιδού”.Θα τους κατηγορήσουν για τυμβωρυχία αλλά μετά από λίγες μέρες το θέμα θα λήξει χωρίς συνέπειες με πρωτοβουλία της νεαρής Πριγκίπισσας.Οι τάφοι παραμένουν ανέγγιχτοι μέχρι σήμερα στο Ά νεκροταφείο της Αθήνας και έχουν επάνω μια μαρμάρινη πλάκα που γράφει: “Καρδιές αν σμίξουνε στη γη,σαν τις καρδιές μας πάλι,να μην χωρίσουνε ποτέ η μία από την άλλη.Οι εν ουρανώ ερασταί,Μαίρη και Μιχαήλ.”Η ερωτική τους ιστορία θα γίνει τραγούδι,κινηματογραφική ταινία,θρύλος και σύμβολο της Αιώνιας Αγάπης. Για πολλά χρόνια ερωτευμένα ζευγάρια άφηναν λουλούδια στον τάφο τους ως τον ελάχιστο φόρο τιμής.
