Home People Κατίνα Παξινού (17.12.1900 – 22.02.1973) – Η Ιέρεια της Τέχνης!

Κατίνα Παξινού (17.12.1900 – 22.02.1973) – Η Ιέρεια της Τέχνης!

by GSTQ

Γεννήθηκε στις 17.12.1900 στον Πειραιά.Κόρη της μεγαλοαστικής οικογένειας Κωνσταντοπούλου,φοίτησε αρχικά στη Σχολή Χιλλ και μετά ακολούθησε η Σχολή Καλογραιών της Τήνου.Λόγω του ζωηρού της χαρακτήρα φοίτησε εσώκλειστη σε σχολείο της Ελβετίας.Σπούδασε μουσική και τραγούδι στο Ωδείο της Γενεύης καθώς και σε άλλες αντίστοιχες σχολές στη Βιέννη και στο Βερολίνο. Παντρεύτηκε τον βιομήχανο Παξινό,και απέκτησε μαζί του δύο κόρες.Το όνομα της Κατίνας (Κωνσταντοπούλου) Παξινού είναι ένας ύμνος στη γυναικεία φύση και υπόσταση.Παντρεύτηκε στα 17 της,χώρισε στα 23 της και δυστυχώς “έχασε” την πρωτότοκη κόρη της σε ηλικία μόλις 34 ετών.Η ζωή της, ήταν το απόλυτο υπόδειγμα γυναικείας δυναμικότητας.Ο κόσμος της όλος σε μία σκηνή,και ένας άντρας θα την αγαπήσει όσο τίποτα άλλο,ο Αλέξης Μινωτής.Το 1944 θα πάρει το Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου για την συγκλονιστική Πιλάρ στο “Για Ποιον Χτυπά η Καμπάνα”.“Το δέχομαι για λογαριασμό όλων των συναδέλφων μου,του Εθνικού θεάτρου,ζωντανών ή νεκρών” δήλωσε.Η Παξινού γύρισε ολοκληρωμένες τις σκηνές και η παραγωγή χρησιμοποίησε τρεις διαφορετικές κάμερες για τα κοντινά, τα γενικά και τα υπόλοιπα πλάνα της.

Πρωτοεμφανίστηκε το 1920 στη Σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά στην όπερα “Αδελφή Βεατρίκη”του Δημήτρη Μητρόπουλου και το 1928, εμφανίζεται για πρώτη φορά στο θέατρο πρόζας ως μέλος του θιάσου της Μαρίκας Κοτοπούλη, παίζοντας στο έργο του Ανρί Μπατάιγ “Γυμνή Γυναίκα”.Το 1931 θα έρθει η συνεργασία με τον κορυφαίο ηθοποιό Αιμίλιο Βεάκη με τον οποίο εισχωρεί στον συνεταιρικό θίασο του Αλέξη Μινωτή, τον οποίο και παντρεύτηκε. Μαζί του θα συνεργαστεί αποδοτικά από το 1932 μέχρι το 1940, χρονιά που έγινε μόνιμο μέλος του Εθνικού Θεάτρου. Κατά την περίοδο του πολέμου εγκαταστάθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου και εμφανίσθηκε στο Μπρόντγουεϊ της Νέας Υόρκης.Το έργο που την καθιέρωσε σε διεθνή κλίμακα και που της χάρισε το 1943 το Όσκαρ,από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου,ήταν το “Για ποιον χτυπά η καμπάνα”,όπου υποδυόταν την,Πιλάρ.Για το κινηματογραφικό έργο “Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα (1947)”,βραβεύτηκε με το βραβείο Κοκτώ. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα έκανε εμφανίσεις μαζί με τον Αλέξη Μινώτη στη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Χτυπημένη από καρκίνο καλπάζουσας μορφής, ήδη από το 1969, γνώριζε για την ασθένειά της. Η συμμετοχή της στην ταινία “Το νησί της Αφροδίτης” ήταν, ουσιαστικά, μία αναμέτρηση με τα όριά της. Έπαιξε στην ταινία υπομένοντας φρικτούς πόνους. Αργότερα,για την παράσταση “Μάνα κουράγιο”, έβγαινε κάθε βράδυ στη σκηνή σέρνοντας ένα ολόκληρο και βαρύ κάρο.Το καλοκαίρι του 1972, η Kατίνα Παξινού εμφανίζεται,για τελευταία φορά,στο θέατρο της Επιδαύρου,όχι ως ηθοποιός,πράγμα που δεν εμπόδισε το κοινό να υποκλιθεί χειροκροτώντας όρθιο την μεγάλη ιέρεια της Τέχνης,η οποία “έφυγε”,μετά από πολυετή μάχη με τον καρκίνο, στις 22 Φεβρουαρίου του 1973.

 

“Στο θέατρο υπάρχει μία μάχη, μία συνεχής μάχη, με τους θεατές. Πρέπει να κάθονται ακίνητοι και να σε ακούν,ανεξάρτητα πόσο μεγάλη είναι η παύση που κάνεις.”Τώρα μείνετε ακίνητοι…Όχι ακόμα… Θα το κρατήσω,θα το κρατήσω… λίγο ακόμα. Τώρα, μπορείτε ν’ αναπνεύσετε. Έχετε την άδειά μου. ”Υπάρχει αυτή η αντιπαράθεση. Και μετά, πρέπει να τους ξανακερδίσεις. Σα να είσαι σε μια ταυρομαχία και πρέπει να ημερέψεις τον ταύρο.Ο ταύρος είναι το κοινό.Πάντα υπάρχουν ανήσυχοι θεατές που μιλούν,που ψάχνουν στις τσέπες τους,που κάνουν μικρούς θορύβους,τόσο ενοχλητικούς για τον ηθοποιό που είναι έτοιμος να κλάψει,και ξάφνου…Χρατς!Πρέπει,πάση θυσία να κερδίσεις τους θεατές.Και όταν κατακτήσεις τους θεατές, έχεις πετύχει!”

Κατίνα Παξινού

 

You may also like