Γεννήθηκε Παραμονή Πρωτοχρονιάς το 1931 στην Αθήνα.Λάτρευε την Θεσσαλονίκη όπου εγκαταστάθηκαν αργότερα λόγω της δουλειάς του πατέρα του, και εκεί μεγάλωσε.Θα γνωρίσει το θέατρο σαν παιχνίδι σε μια παιδική κατασκήνωση.Στην αρχή θα διστάσει γιατί ο χώρος θα του φανεί ανασφαλής,αλλά ακόμα και οι γονείς του θα καταλάβουν τον προορισμό του.
Με τον πρώτο του μισθό,θα αγοράσει τρόφιμα μέσα σε ένα δίχτυ και θα χαρίσει την πρώτη του χρυσή λίρα στην μητέρα του.Εκείνος θα κρατήσει ένα χαρτζιλίκι και θα συνεχίσει.Θα εργαστεί σκληρά στα θεατρικά μπουλούκια, και η Καλή Καλό θα τον πάρει μαζί της στην Αθήνα στα 21 του,και θα ξεκινήσει να δουλεύει στο “Ακροπόλ”. Στα 22 του θα κάνει την πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο,και 8 χρόνια μετά δίνει το στίγμα του με μια ολιγόλεπτη εμφάνιση στην “Αλίκη στο Ναυτικό”.Ο Γιάννης Δαλιανίδης διακρίνει το ταλέντο του αμέσως, και του χαρίζει τον πρώτο του μεγάλο ρόλο στον “Κατήφορο”.
Εκεί θα ξεκινήσει η απογειωτική του πορεία,ως πρωταγωνιστής και ως ο πιο λαμπερός ηθοποιός που πέρασε από τον ελληνικό κινηματογράφο.Θα μας χαρίσει 70 ταινίες που θα μεγαλώσουν ακόμα και τις γενιές που θα έρθουν στο μέλλον.Αξέχαστες θεατρικές παραστάσεις,επιθεώρηση και πρόζα που θα μας κάνουν να κλαίμε από τα γέλια.Θα σαρώσει στην ελληνική τηλεόραση της δεκαετίας του ‘70 και ’80 με τις σειρές “Το ημερολόγιο ενός θυρωρού”,και “Ο Ανδροκλής και τα λιοντάρια του”.Θα κάνει πολλές τηλεοπτικές εμφανίσεις για 40 χρόνια αλλά και για 5 χρόνια θα γυρίσει αμέτρητες βιντεοταινίες-πάντα προσεγμένες- οι οποίες παρέμεναν επί μήνες νοικιασμένες στα ράφια των video club της εποχής.
Θα λατρέψει τις γυναίκες και θα τον λατρέψουν και εκείνες.Θα κάνει 4 γάμους.Ο Κώστας Βουτσάς εκπροσωπούσε τον Έλληνα που ελπίζει, ονειρεύεται,υπηρετεί με πάθος τον χώρο του.Ήθελε να “τρυπώσει”!Έτσι έλεγε στην Σπεράντζα Βρανά όταν τον έχανε ξαφνικά από κοντά της τα ξημερώματα…Ονειρευόταν να λάμψει.Τρύπωσε, έλαμψε και χειροκροτήθηκε όσο κανείς!!!Ο ίδιος θα γράψει σε ένα ιδιόχειρο σημείωμα προς τις Θεατρικές Σκηνές: “Μπορεί να ξεχάσετε αυτά που σας είπα στην καλλιτεχνική μου παρουσία.Δεν θα ξεχάσετε όμως αυτά που σας έκανα να αισθανθείτε…”
Λίγες μέρες πριν έρθει η άνοιξη,από την σκηνή που τον χειροκροτούσαν καθημερινά μικρά παιδιά,στην παιδική παράσταση “Σταχτοπούτα” μετά από πολυήμερη παραμονή στο νοσοκομείο,ο Κώστας Βουτσάς πέρασε στην αιωνιότητα.Θα είναι πάντα για όλους μας η χαρά της ζωής.Η χαρούμενη και η ανέμελη Ελλάδα.Ο δρόμος προς την χαρά.
Μόνο Χειροκροτήματα!
Eleana Manousogiannaki