Ξεκλειδώνει την πόρτα του μίνι μάρκετ και αρχίζει την καθημερινή της προετοιμασία. Βάζει σε λειτουργία το ταμείο, φτιάχνει τον καφέ της και ανοίγει το ραδιόφωνο. Ανάβει τσιγάρο ενώ της το έχουν απαγορεύσει.Τραβάει την πρώτη ρουφηξιά και ακούει “Έλα,έστω και μέσα στ’όνειρό μου, χτύπημα στο τηλέφωνό μου, έστω σαν θύμηση πικρή..”
Η Ευγενία Βραχνού γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου,στα δύο της χρόνια είδε να πετάνε έξω από το σπίτι την μητέρα της γιατί ερωτεύτηκε παράφορα έναν άλλο άντρα.Θα της αρνηθούν να την βλέπει έως τα οχτώ,που η νέα της μητριά θα κάνει την ζωή της κόλαση. Στην τρυφερή ηλικία των 12 ετών κάνει απόπειρα αυτοκτονίας,και τότε όλοι θα καταλάβουν το μοιραίο λάθος.Της επιτρέπεται να βλέπει την μητέρα της πιο συχνά και εκεί ένας γνωστός δημοσιογράφος την ακούει,μαγεύεται και την συστήνει στον Μίμη Πλέσσα.Θα περάσει από εξετάσεις και θα καταφέρει να μπει στην ορχήστρα του,θα αλλάξει το όνομά της σε Τζένη Βάνου για να μην την καταλάβει ο πατέρας της.Επιστρέφοντας ένα βράδυ θα βρει κλειδωμένη την πόρτα του σπιτιού,και μια βαλίτσα με τα πράγματά της απέξω.
Γυρίζει οριστικά στην μητέρα της. Ξεκινάει εμφανίσεις στα πιο σπουδαία κέντρα της εποχής. Όταν θα τραγουδάει στα περίφημα “Κυριακάτικα πρωϊνά” στο Rex,ο πατέρας της θα την δει και θα της ζητήσει συγνώμη μετανιωμένος. Το 1964 παίρνει το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και ο Δημήτρης Χορν στην επιτροπή θα ψηφίσει “Τζένη Βάνου.Γιατί τα επόμενα 50 χρόνια θα μας βασανίζει με την φωνή της.”Ο Μάνος Χατζηδάκις θα της ζητήσει αμέσως συνεργασία. Εκείνη θεωρεί ότι δεν πρέπει να γυρίσει την πλάτη της στον Μίμη Πλέσσα. Αρνείται και θα το μετανιώνει μέχρι το τέλος της ζωής της.Χρυσοί δίσκοι,ατέλειωτες επιτυχίες και χειροκροτήματα…. Δουλεύει αδιάκοπα στην “Νεράιδα” και εκεί θα γνωρίσει τον σύζυγό της. Γεννάει τον γιο της και φεύγει για την Αμερική.Η ζωή της γίνεται μαρτυρική καθώς γνωρίζει την ενδοοικογενοιακή βία και κακοποίηση. Εκεί συναντάει τον Μίμη Πλέσσα ξανά.Ο ίδιος θα της πει “Λυπάμαι πολύ που έχασες την ευκαιρία της ζωής σου με τον Χατζιδάκι.”Δεν αντέχει άλλο την ζωή στην Αμερική και γυρίζει στην Ελλάδα.Παίρνει διαζύγιο,πληρώνει τα χρέη του πρώην συζύγου της για να μην μπει στην φυλακή. Δουλεύει ακατάπαυστα,είναι μια υπέροχη μητέρα,και το μόνο της μέλημα είναι τα παιδιά της. Θα παραδεχτεί ότι δεν αγαπάει τον εαυτό της και δεν σέβεται το ταλέντο και την φωνή της όσο θα έπρεπε.Θα ζητήσει βοήθεια από τον Τόλη Βοσκόπουλο, εκείνος της γράφει το θρυλικό “Αγόρι μου” και της κλείνει καινούργιο συμβόλαιο με δισκογραφική εταιρεία.H επιτυχία συνεχίζεται Θα τραγουδήσει σε μεγάλες πίστες ,σε συναυλίες,και θα υπηρετεί το τραγούδι σαν ένα σκληρό επάγγελμα.Γνωρίζει τον μεγάλο έρωτα της ζωής της που θα διαρκέσει 16 χρόνια.Ένας έρωτας μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης.
Τα χρόνια περνούν. Αρχίζει να καπνίζει τρία πακέτα την ημέρα γιατί θέλει να μπασάρει αυτή την θεία φωνή.Αυτοκαταστροφή.Ξεκινάνε τα μαγαζιά β’ κατηγορίας,και η αγωνία του νυχτοκάματου. Στο μυαλό της έχει πάντα το “Εσύ ξέρεις ποια είσαι”. Δεν κολλάει ποτέ ένσημα,δεν έχει ποτέ ασφάλεια. Δεν θα έχει σύνταξη,παρά μόνο μια τιμητική λίγο πριν φύγει από την ζωή. Θα κάνει προσωπικά λάθη, δεν ήθελε να είναι μόνη και δινόταν στους ανθρώπους.Θα τραγουδήσει ακόμα και σε σκυλάδικα της εποχής, ένα πληγωμένο αηδόνι περιστοιχισμένο με παρακμιακούς πελάτες και “τραγουδίστριες”- κονσοματρίς της εποχής.
Το αλκοόλ θα σβήνει αργά κάθε μνήμη,και κάθε σύγκριση με την καριέρα της στο παρελθόν. Θα παλέψει μόνη της με οικονομικά προβλήματα αλλά πάντα προσφέροντας τα πάντα και όλη της την αγάπη στα δυο της παιδιά,και θα σταθεί στα πόδια της.Το τραγούδι σιγά σιγά τελειώνει..Το τσιγάρο ακουμπισμένο στο τασάκι.Εκείνη ψελίζει τον τελευταίο στίχο ..”έστω σαν θύμηση πικρή..”Κλείνει τα μάτια ενστικτωδώς και ναι,ακούει ξανά…
Έναν ωκεανό από χειροκροτήματα και Μπράβο…Τζένη Βάνου! Θεέ μου σε Ευχαριστώ και Συγνώμη..
Eleana Manousogiannaki