Δεν φοβήθηκε ποτέ.Δεν φοβήθηκε να τρέξει ένα παιδάκι μόνο του από του Χαριλάου στην αγορά Μοδιάνο στη Θεσσαλονίκη,να πάρει πάγο παρακαλώντας τους ψαράδες…Στη Δραματική Σχολή είναι η ξανθιά και η συμμαθήτριά της στο δεύτερο έτος είναι η μελαχροινή.Πάνε μαζί στα θέατρα, ντύνονται ίδια και πετάνε τις ταυτότητές τους για να τις βρίσκουν και να τις μαθαίνουν οι άλλοι!Όταν αποφοιτούν, εκείνη θα γίνει μελαχροινή και η Αλίκη ξανθιά και έτσι θα δώσουν τα χέρια με κοινό τους στόχο την αγάπη του κοινού και την αναγνώριση.Θα έχουν την πιο περίεργη καρμική σχέση,η μοίρα τους θα είναι σχεδόν πάντα αντίστοιχη,από τις μεγάλες τους χαρές έως το τελευταίο ταξίδι.Η “Μαρία Στιούαρτ” θα ήταν ίσως η πιο πολυσυζητημένη παράσταση στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου… Δυστυχώς δεν θα το μάθουμε ποτέ,γιατί όσο και αν το ήθελαν,δεν πρόλαβαν να την πραγματοποιήσουν.
Της άρεσε να ντύνεται πιο ακριβά από όλες τις πρωταγωνίστριες.Τα λαμπερά της κοσμήματα δεν τα αποχωρίστηκε ποτέ ούτε το “Opium” το αγαπημένο της άρωμα που πλανιόταν για χρόνια μέσα στο θέατρό της.Η φωνή της μπάσα και χαρακτηριστική και αυτό το διαπεραστικό της βλέμμα…Ήθελε πάντα να εξελίσσεται.Έκαναν ένα βήμα μπροστά και τρία πίσω,έχει πει χαρακτηριστικά ο Κώστας Καζάκος.Ώσπου ήρθε η Μάρθα από το “Βιρτζίνια Γουλφ”,η “Έντα Γκάμπλερ”,η Λιούμποβα από τον “Βυσσινόκηπο”,η Νατάσα από το “Πρόσωπο με πρόσωπο”,η Άννα από τα “Διαμάντια και μπλουζ”.
Φόραγε λευκά.Ήταν σαν να μεταμορφωνόταν σιγά σιγά σε άγγελο.Η σκηνή που ακουμπάει το χέρι στο στήθος και μονολογεί”Ίσως έτσι θα γίνονται όλα από εδώ και μπρος.Μόνο θαύματα…και θα πραγματοποιούνται οι επιθυμίες…”είναι ένα κέντημα υποκριτικής.Στις 31 Μαρτίου έδωσε την τελευταία της παράσταση.
