Το σώμα του παρέσυρε το κοινό και το σήκωνε κατά κύματα από τις θέσεις του.Ήταν ένας χορός διαφορετικός,αρχέγονος,ερωτικός…Σαν ένα πουλί που πετάει,με τις φτερούγες του να έχουν πιάσει φωτιά…Ο μικρός Τάταρος Rudolf Nureyev γεννήθηκε πάνω σε ένα βαγόνι του Υπερσιβηρικού κοντά στο Ιρκούτσκ στην Τούνδρα της Σιβηρίας.Ο πατέρας του στον Κόκκινο Στρατό.Δεν υπάρχουν ρούχα να φορέσει και οι τρεις αδελφές του,του δίνουν τα δικά τους και τον μεγαλώνουν σαν κούκλα.Η σχολή χορού,η μύηση στον έρωτα,οι πρώτες διακρίσεις. Γνωρίζει την αληθινή δόξα και αναγνώριση.Η Margot Fonteyn ήταν για εκείνον η ιδανική παρτενέρ.Στενά παρακολουθούμενος από την KGB στην αρχή της καριέρας του,επέλεξε την ελευθερία του και παραδόθηκε στη Γαλλική Δημοκρατία.Ζήτησε και πήρε πολιτικό άσυλο.Τη χώρα που λάτρεψε και επέλεξε να ζήσει ως το τέλος της ζωής του.Η μόνη φορά που του επετράπη η είσοδος στην Ρωσία ήταν στην κηδεία της μητέρας του το 1989,μετά από προσωπική παρέμβαση του Mikhail Gorbachev.Θα δακρύζει πάντα όταν ακούει ρώσικα τραγούδια.
Τον είπαν φιλάργυρο,απάντησε “Ό,τι κατέχω,τα πόδια μου έχουν χορέψει για αυτά”.Άφησε πίσω του οχτώ συγκλονιστικές κατοικίες ανά τον κόσμο. Οι Έλληνες εφοπλιστές φίλοι του, με πρώτο τον Σταύρο Νιάρχο,του υπέδειξαν τον τρόπο αποφυγής της βαριάς φορολογίας με δύο off-shore εταιρείες.Έζησε τη ζωή του όπως ήθελε, με λάμψη και με εντυπωσιακά απελευθερωμένη ερωτική ζωή.Είχε σχέσεις με γυναίκες όπως η Ξένια Γιούγκερσον,αλλά και συγκλονιστικούς έρωτες όπως ο Φρέντυ Μέρκιουρι και ο Δανός χορευτής Έρικ Μπρούν.Ο Αλέξανδρος Ιόλας ζητάει από τον Ρίτσαρντ Άβεντον να τον φωτογραφίσει,ο Nureyev φωτογραφίζεται γυμνός.Ήταν η απόλυτη εικόνα κάλλους!
Ζει σε μία παραζάλη δίνοντας συγκλονιστικές παραστάσεις,ανάμεσα σε πολλά ξενύχτια,αλκοόλ και ανεξέλεγκτη ερωτική ζωή,με σκληρές πρόβες κάθε πρωί εντελώς άυπνος.Το 1984 μαθαίνει ότι είναι φορέας του Aids,φροντίζει να το κρύψει φοβούμενος ότι θα έκανε κακό στην καριέρα του. Σοβαρά άρρωστος συνέχισε να χορεύει ως το τέλος.Παρέμεινε εντυπωσιακά ήρεμος και όμορφος.Ο τάφος του βρίσκεται στο ρωσικό κοιμητήριο του Παρισιού.Εκείνος θα είναι πάντα μια καταιγίδα κλεισμένη σε ένα ανθρώπινο σώμα.Θα είναι το απόλυτο.Ο χορός όχι σαν κατάκτηση,αλλά ως η ίδια του η φύση.Όπως έλεγε και ο ίδιος “Το πιο σημαντικό πράγμα είναι ο χορός,και πριν το σώμα μου μαραθεί,θα συνεχίσω να χορεύω μέχρι την τελευταία στιγμή,μέχρι την τελευταία σταγόνα.”
