La vie est belle!To 1870 – μετά την πτώση του Ναπολέοντα Γ ́– η χώρα αντιμετώπισε μία από τις μεγαλύτερες οικονομικές κρίσεις στην ιστορία της, οι Γάλλοι προσπαθούσαν να επουλώσουν τις πληγές τους και να αφήσουν πίσω το δυσοίωνο παρελθόν, μεταβαίνοντας σ’ ένα ανέμελο παρόν γεμάτο απολαύσεις. Τότε το Παρίσι έγινε το επίκεντρο του μοντερνισμού στην Ευρώπη και η μεσαία τάξη των κατοίκων του ξόδευε χρόνο και χρήμα σε καφέ, μουσικά κέντρα και καμπαρέ. La Belle Époque, η χρυσή εποχή της ειρήνης και της αισιοδοξίας!
Το hot spot της Belle Époque δεν ήταν άλλο από τη Montmartre – η οποία, στην καρδιά ενός ολοένα και πιο απέραντου και απρόσωπου Παρισιού, διατηρούσε μια βουκολική ατμόσφαιρα σαν χωριό. Σ’ αυτή τη γραφική παρισινή συνοικία άνοιξε τις πόρτες του, στις 6 Οκτωβρίου του 1889, το Moulin Rouge – την ίδια χρονιά κατασκευάστηκε και ο Πύργος του Αϊφελ, σύμβολο προόδου. Οι Joseph Oller και Charles Zidler δημιούργησαν έναν χώρο όπου η διασκέδαση ήταν σίγουρα τολμηρή και κυρίως δεν είχε κοινωνικό προσανατολισμό. Το υπερβολικό περιβάλλον – ο κήπος ήταν διακοσμημένος με ένα γιγαντιαίο ελέφαντα – επέτρεπε στους ανθρώπους από όλα τα κοινωνικά στρώματα να αναμειγνύονται. Οι εργαζόμενοι, οι κάτοικοι της Place Blanche, οι καλλιτέχνες, οι μεσαίες τάξεις, οι επιχειρηματίες, οι κομψές γυναίκες και οι αλλοδαποί που διέρχονται από το Παρίσι…”Το πρώτο παλάτι των γυναικών” του Oller και του Zidler, το καμπαρέ Moulin Rouge έγινε γρήγορα μεγάλη επιτυχία. Εδώ έρχονταν καλλιτέχνες και συγγραφείς της εποχής για να συγκεντρώσουν υλικό και να εμπνευστούν για το έργο τους.
Ήταν εύκολο να εντοπίσεις το καμπαρέ στη σκοτεινή γειτονιά της Montmartre, βλέποντας μπροστά σου τον κόκκινο μύλο στο εξωτερικό του, που λίγο αργότερα θα γινόταν σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής. Στο εσωτερικό του, από τους τοίχους κρέμονταν μεγάλοι καθρέφτες που αντανακλούσαν το φως των τεράστιων πολυελαίων. Στην αυλή πίσω από το κτήριο, που άνοιγε τις καλοκαιρινές μέρες του χρόνου, ένας υπερμεγέθης ελέφαντας έκρυβε στο εσωτερικό του μια χορεύτρια… Οι καλύτερες χορεύτριες της εποχής ανέβαιναν στη σκηνή του και έγραφαν ιστορία.
