Γιαννούλης Χαλεπάς(24.04.1851-15.09.1938)-Μια ζωή στο σκοτάδι!

Η περίπτωση του κορυφαίου μας γλύπτη Γιαννούλη Χαλεπά είναι μοναδική και άκρως διδακτική.Έχει ήδη φτιάξει το αριστούργημα του την “Κοιμωμένη”στο Α’ Νεκροταφείο,μόλις στα 24 του,όταν εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια της ψυχικής του ασθένειας πιθανώς κάποια ερωτική απογοήτευση σε συνδυασμό με κληρονομική προδιάθεση.Η αυταρχική μάνα του,θεωρεί ότι η γλυπτική τον τρελαίνει,ενώ η αλήθεια είναι πως συμβαίνει ακριβώς το ανάποδο.Μόνο η γλυπτική θα μπορούσε να τον γλιτώσει,όπως φάνηκε αργότερα.Του απαγορεύει αυστηρά να ασκεί την τέχνη του,τον πάνε στο εξωτερικό,αλλά δε βλέπει βελτίωση.Δέκα χρόνια ταλαιπωρείται στην Τήνο,αποπειράται να αυτοκτονήσει κι έπειτα τον κλείνουν για 16 χρόνια στο ψυχιατρείο της Κέρκυρας.Εκεί,χωρίς φάρμακα μέσα στη βρόμα,δεμένος με αλυσίδες, αποτρελαίνεται.Είναι η αρχή αποδόμησης της προσωπικότητάς του μεγάλου καλλιτέχνη.Η αποδόμηση θα είναι καθολική.

Όταν πεθαίνει ο πατέρας του,η μητέρα του τον ξαναπαίρνει στην Τήνο,ενώ είναι πια 51 ετών. Συνεχίζει να του απαγορεύει κάθε επαφή με την γλυπτική και το μάρμαρο.Έχει πετάξει τα έργα του στο υπόγειο που το έχει κλειδωμένο.Μερικές φορές τον πιάνει να φτιάχνει κάποια προπλάσματα κρυφά και του τα σπάει.Ο μπάρμπα-Γιάννης είναι πια ο τρελός του χωριού. Γίνεται νεροκουβαλητής,οι χωριανοί του δίνουν τις κατσίκες τους να τις βοσκήσει και άλλες δουλειές του ποδαριού,τα παιδιά τον κοροϊδεύουν κι αυτός τριγυρίζει κουρελής,μαζεύοντας από χάμω τις γόπες για να καπνίσει.Το βράδυ γυρίζει στο σπίτι του και κάθεται αμίλητος σε μια γωνιά,για να μην τον μαλώσει η γριά μάνα του.Η Αθήνα τον έχει ξεχάσει,το έργο του έχει τελειώσει πρόωρα.

Και γίνεται το θαύμα!Το 1916,η μάνα του πεθαίνει και ο 65χρονος Γιαννούλης κάνει το απίστευτο.Δε χύνει σταγόνα δάκρυ,δεν ακολουθεί την κηδεία της αλλά ανοίγει το υπόγειο και αρχίζει αμέσως να δουλεύει.Οι χωριανοί το θεωρούν ως την αναμενόμενη αντίδραση ενός τρελού,αλλά δεν είναι έτσι.Η καταπιεσμένη τέχνη του εκρήγνυται. Μέσα σε λίγους μήνες έχει θεραπευτεί εντελώς.Η σμίλη του αρχίζει να βγάζει και πάλι αριστουργήματα,και μάλιστα με μια εντελώς νέα τεχνοτροπία.Το φαινόμενο μοναδικό.40 χρόνια δε δούλεψε την τέχνη του,δεν ενημερώθηκε για τις εξελίξεις και ξαφνικά αναδύθηκε ένας ολοκαίνουριος καλλιτέχνης,σαν να φοιτούσε σε ένα δικό του εσωτερικό σχολείο.Από τα 65 του χρόνια ως τα 84 έφτιαξε μια ολόκληρη σειρά από αριστουργήματα.Η Αναπαυμένη,η Μήδεια,ο Οιδίπους κλπ.Πεθαίνοντας,συγκέντρωσε την αγάπη και τον σεβασμό ολόκληρης της Ελλάδας,κι όλοι αναρωτιόντουσαν πόσα θα είχε κερδίσει η Ελληνική Τέχνη αν ο γλύπτης δεν είχε χάσει αυτά τα 40 πιο παραγωγικά χρόνια της ζωής του…