Αισθάνθηκα ότι έπρεπε να γίνω ηθοποιός,διότι είχα πολιτικούς στο σπίτι,και τους έβλεπα στο μπαλκόνι να μιλάνε και να πείθουν τον κόσμο. Ήταν μια παράσταση,και εγώ, ήθελα να κάνω ορισμένα πράγματα και να τα καταφέρω για τον εαυτό μου.
Δεν θεωρούσαν ο Φίνος και όλοι ότι θα άρεσα στο ελληνικό κοινό.Με βρίσκανε πολύ προκλητική.Όχι με την έννοια της σεξουαλικότητας αλλά με την έννοια της ασχήμιας.Είχα βέβαια αυτά τα μάτια, αλλά υπήρχε και αυτό το στόμα.Βρέθηκε ο Κακογιάννης,ο οποίος ερχόταν από την Αγγλία και είχε δει κι άλλες ηθοποιούς με μεγάλο στόμα.Με φωτογράφησε.Άρεσα στην κάμερα.Έτσι έγινε η”Στέλλα”.Γιατί δεν πήρα το βραβείο στις Κάννες;Εκείνη την εποχή,υποψήφια ήταν και η Betsy Blair.Είμαι σίγουρη ότι έχω το βραβείο στην τσέπη.Η ”Στέλλα” είναι το καινούργιο πρόσωπο. Είναι η Dietrich,είναι η Garbo,κι εγώ ήμουν η χαρά της ζωής.Πάμε σε ένα πάρτι και τα πίνουμε και μεθάει όλη η κριτική επιτροπή.Και είναι,την ημέρα που είναι να γίνει η επίσημη πρεμιέρα της ταινίας του Andre Kayat που αντιπροσωπεύει τη Γαλλία. Φτάσαμε προς το τέλος,στουπί όλοι.Την άλλη μέρα,όλες οι εφημερίδες λέγανε ότι,αυτό το πλάσμα τους παρέσυρε να μη δουν τη γαλλική πρεμιέρα.Έτσι,δόθηκε το βραβείο στην Betsy Blair.
Πήγα στο σπίτι του Charlie Chaplin,είχα τρακ που θα τον γνώριζα.Ήταν εγωιστής και είχε μια πατριαρχική σκληράδα.Νόμιζε ότι η κόρη του είχε βγει έξω και είχε καθυστερήσει να γυρίσει. Φτάσαμε στο σημείο να φωνάξουμε όλη την αστυνομία εκείνο το βράδυ.Εν τέλει,η κόρη του βρέθηκε να κοιμάται στο δωμάτιό της.Ήταν ένας τρελός και τόσο απόμακρος άνθρωπος που στο τέλος του φρούτου φύγαμε κακήν – κακώς.
Η Joan Crawford μας είχε καλέσει στο σπίτι της. Έρχεται ο Dassin άρρωστος και μου λέει:”Μελίνα πρέπει να πας μόνη σου”.Εκείνη την εποχή μιλούσα κακά αγγλικά και είχα τρακ που θα έβλεπα το ίνδαλμά μου.Της τηλεφωνεί,της λέει ότι είναι άρρωστος,αυτή του απαντάει ότι θα του στείλει γιατρό,αλλά θέλει οπωσδήποτε να πάω.Πηγαίνω στο τηλέφωνο και της λέω:”I can’t come.I don’t speak english Miss Crawford,excuse me very – very much.”Σιωπή.Ξανά εγώ το ίδιο. Σιωπή.Έφτασα μέχρι υστερίας.Δε μου απαντούσε επί 20 λεπτά. Εκτός αυτού εκείνη τη μέρα είχα τα γενέθλιά μου. Έφτασα να κλαίω,να ικετεύω και να μη μου μιλάει. Αφού με λυπήθηκε ο Dassin,πήρε το ακουστικό από το χέρι μου και της είπε:”enough is enough” και της το έκλεισε.Την άλλη μέρα,είχα έξω από την πόρτα μου μια τούρτα, δώρο της.
O Jack Nicholson μας τηλεφωνούσε ακόμα και στις 3 η ώρα τη νύχτα,επιμένοντας να βγούμε.Δίνει την εντύπωση ότι στους ρόλους παίζει τον εαυτό του.Η Greta Garbo έλεγε:”δώσε μου το πιρούνι” κι εσύ νόμιζες ότι σου έλεγε το θεικότερο πράγμα.Δεν έλεγε έξυπνα πράγματα,αλλά ήταν μια θεά.Ο Marlon Brando αγαπούσε πολύ τον Jules. Αγαπούσε κι εμένα.Μια βραδιά ήρθε και κοιμήθηκε έξω από το σπίτι μας στη Νέα Υόρκη.Ο Dassin εκείνη την εποχή,σχεδίαζε μια ταινία με θέμα τον Περικλή.Όταν τον βρήκε ο Dassin το πρωί και τον ρώτησε τι κάνει,του απάντησε:”Ο Περικλής που ψάχνεις,είμαι εγώ”.
Κάποτε ανάγκασα έναν παραγωγό να φέρει πίσω τον Jules που είχε πάει να τραβήξει τον πόλεμο του Ισραήλ.Ο Jules γύρισε σε 24 ώρες και του είπα ότι, αν ξαναφύγει,θα πηδήξω από το παράθυρο και αυτός μου είπε:”πήδα”και έφυγε.Είχα κάνει μια απόπειρα αυτοκτονίας 14 ετών και είχα κάνει και δεύτερη όταν ήμουν 30.Είναι μια γενναία πράξη αλλά γενναία πράξη είναι και το να επιμείνεις στη ζωή.Μελίνα Μερκούρη – Σαν σήμερα, το 1994, έφυγε από τη ζωή.
Πηγή:
Περιοδικό ”ΚΛΙΚ”
Απόσπασμα από συνέντευξη
στον Πέτρο Κωστόπουλο