H Juliette Gréco γεννήθηκε το 1927. Ο πατέρας της ήταν αστυνομικός από την Κορσική και η μητέρα της από το Μπορντό. Μετά το διαζύγιο των γονιών της μεγάλωσε με τη μητέρα και τους παππούδες της,αρχικά στο Μπορντό και κατόπιν στο Παρίσι.Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής,η 16χρονη τότε Juliette συνελήφθη από την Γκεστάπο και βασανίστηκε.Η οικογένεια επανενώθηκε το 1945. Με προτροπή της φιλολόγου της στο σχολείο, παρακολουθεί μαθήματα θεάτρου,και κερδίζει κάποιους ρόλους, εργάζεται στο ραδιόφωνο. Παράλληλα, γνωρίζεται με τη διανόηση της εποχής, γίνεται φίλη του Jean–Paul Sartre και της Simone de Beauvoir,του Boris Vian, της Anne–Marie Cazalis, της Marguerite Duras και σύντροφος του Miles Davis. Συχνάζει τα βράδια στο θρυλικό καμπαρέ Le Tabou.
Ζει μια έκρηξη νεότητας ανάμεσα στους τοίχους των κλαμπ στο απελευθερωμένο Παρίσι,όπου στους δρόμους του γεννιέται ο υπαρξισμός.Χωρίς να έχει πετύχει κάτι σημαντικό στην καριέρα της μέχρι τότε, διαπιστώνει ότι έχει γίνει η μούσα του Saint-Germain-des-Prés και αποφασίζει ότι πρέπει να δικαιολογήσει αυτόν τον τίτλο: αφοσιώνεται στο τραγούδι. Ο Raymond Queneau και ο Sartre υπογράφουν τις πρώτες επιτυχίες της,τα τραγούδια Si tu t’imagines και La Rue des Blancs-Manteaux. Διευρύνει το ρεπερτόριό της, με τραγούδια των Jacques Prévert,Boris Vian,Charles Aznavour.Για πρώτη φορά, εμφανίζεται στο Olympia το 1954.Ταυτίστηκε με το κίνημα των υπαρξιστών και αναδείχθηκε δίκαια η ιέρεια – σύμβολο για την μεταπολεμική γαλλική τέχνη και διανόηση. Η Juliette Gréco ενσαρκώνει την ελευθερία,τον επαναστατικό αισθησιασμό,την απελευθέρωση της γυναίκας και του πνεύματος,το άνοιγμα στον κόσμο και το τέλος των ταμπού και των στερεοτύπων.
Μετά τον γάμο της με τον ηθοποιό Philippe Lemaire,με τον οποίο απέκτησε τη μοναχοκόρη της, ερμηνεύει τη δεκαετία του 1960 τραγούδια των μεγαλύτερων στιχουργών και συνθετών της εποχής:Serge Gainsbourg,Jacques Brel,Georges Brassens.”Γνώρισα τους πιο καταπληκτικούς ανθρώπους που υπήρχαν”,έλεγε η ίδια.”Ήμουν πολύ προχωρημένη στην εποχή μου,άλλωστε ήμουν το αντικείμενο του απόλυτου σκανδάλου. Δεν το επιδίωξα ποτέ, έτσι είμαι, δεν μπορώ να κάνω κάτι”,έλεγε.“Το όνομά μου είναι Juliette Gréco. Δεν είχα ποτέ ψευδώνυμο. Γεννήθηκα κάποια 7η του Φλεβάρη. Η μητέρα μου μού έχει πει πως την ημέρα εκείνη έβρεχε. Η βροχή βοηθάει όλα τα φυτά να μεγαλώσουν, ακόμα και τα δηλητηριώδη. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν μίζερα σε αισθήματα, πλούσια σε ανέσεις.Κάπως έτσι,παραδέρνοντας ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι,γίνεται κανείς αμφισβητίας…”.