Μάνη – Εκεί κάπου τελειώνει ο χάρτης της Ελλάδας…

Στο νοτιότερο σημείο της Ελλάδας δεσπόζει το ακρωτήριο Ταίναρο. Το νοτιότερο τμήμα της χερσαίας Ευρώπης.Της Ελλάδας. Λίγο πιο κάτω λένε ότι βρίσκεται η είσοδος του Άδη… Η εμπειρία του ταξιδιού πυροδοτεί όλες τις αισθήσεις και καθετί φαίνεται πρωτόγνωρο. Ακόμα και το πιο αδιάφορο αποκτά ενδιαφέρον και αυτό που ανατρέπει τα πάντα είναι πως ίσως είναι η μοναδική φορά που το ταξίδι αξίζει όσο και ο προορισμός. Ένα ταξίδι με αντιθέσεις και θησαυρούς, μέσα από χιλιάδες βυζαντινές εκκλησίες, την άδενδρη άγρια ομορφιά που είναι τόσο ισχυρή όσο και η πίστη, με τα επιβλητικά πυργόσπιτα να ενώνουν την γη με τον ουρανό, ψυχοπομπεία τα βαφτίζω, από κει ταξιδεύει η ψυχή στους ουρανούς, φτάνω στο σημείο ορόσημο της Μάνης, το Φάρο.  Από εδώ βλέπεις μόνο μακρυά… Ένα λιθόκτιστο κτίριο, πάνω στους βράχους και εδώ η ψυχή γαληνεύει.

Σε ένα από τα δυο ξεμόνια* που είχαν τον έλεγχο του περάσματος δημιουργήθηκε ένας ξενώνας υψηλής αισθητικής, με την απλότητα να είναι ο κανόνας της πολυτέλειας και αυτό το κάνει εμπειρία ανεκτίμητη!  Ο πέτρινος ξενώνας ξεδιπλώνεται σε τέσσερις, εκπληκτικών προδιαγραφών, ορόφους ενώ η infinity pool σε συνδυασμό με το τοπίο ανεβάζει το Tainaron Blue Retreat στο θρόνο της ταξιδιωτικής λίστας. Η διαμονή εδώ είναι ο πιο σίγουρος τρόπος να ξυπνήσετε τα όνειρα σας. Το τοπίο άνυδρο, τραχύ εκπέμπει μια μυστικιστική γοητεία.

Μπροστά ο δωρικός Γερολιμένας και μετά η Βάθεια, ένας πέτρινος οικισμός με εμβληματικούς πύργους και βυζαντινές εκκλησίες σκαρφαλωμένα στα γκρεμνά πάνω από τη θάλασσα. Σιγά σιγά η βλάστηση ζωηρεύει. Ψηλώνουν οι ελιές, οι φραγκοσυκιές πληθαίνουν, ο ήλιος μας δείχνει ακόμα περισσότερο τη δύναμη του. Συναντάμε τον Κότρωνα, γνωστό στους περισσότερους και δίπλα το Φλομοχώρι. Εδώ αυτοκίνητα δε χωρούν στα πέτρινα σοκάκια, τα περπατάς και συναντάς το ψηλότερο πυργόσπιτο της Μάνης, δίπλα στους άλλους πύργους, όλοι σιωπηλοί φρουροί του χτες μέχρι και σήμερα. Από κάτω η Χαλικιά, ένας μαγευτικός κολπίσκος άγριας ομορφιάς με λαλούδες, κατάλευκα χοντρά βότσαλα και γαλαζοπράσινα νερά. Ανυπομονώ για την ώρα που θα πιω τσιπουράκια με τον Κο Παύλο και θα με φιλέψει τα σύκα που μάζεψε. Τα πιο νόστιμα σύκα που έχω δοκιμάσει, πασπαλισμένα με πολλή αγάπη! Ο αέρας μυρίζει θυμάρι, στο καφενεδάκι από νωρίς βγαίνουν αχνιστές ‘τραβηχτές’, οι περιβόητες μανιάτικες πίτες, την ευτυχία διαπερνά μόνο ο ήχος των τζιτζικιών!

Το απερίγραπτης ομορφιάς Λιμένι – το πιο γραφικό παραθαλάσσιο χωριουδάκι της Λακωνικής Μάνης και γενέτειρα του ιστορικογένους των Μαυρομιχαλαίων. Εδώ τη θάλασσα τη βλέπεις, την ακούς, τη μυρίζεις, τη γεύεσαι: στις ψαροταβέρνες απολαμβάνεις ούζο και θαλασσινά και ψάρι με τα πόδια κυριολεκτικά στο νερό. Ανηφορίζοντας κάνεις υποχρεωτικά στάση στην Αρεόπολη, πρωτεύουσα της Ανατολικής Μάνης, με τα καλντερίμια και στην εκκλησία της Επανάστασης. Εκεί o Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε το λάβαρο στις 17 Μαρτίου 1821, μια βδομάδα πριν από την ημερομηνία που όλοι γνωρίζουμε. Το καλοκαίρι ο τόπος αποκτά άλλη ζωή με ταβερνεία και καφέ και μπαράκια να ξεφυτρώνουν  από παντού.  Η Bucca ξεχωρίζει για τη μεγάλη μπουκαμβίλια (από εκεί και το όνομα) αλλά και για τα cocktail και τη μουσική και κυρίως την παρεΐστικη διάθεση όλων των παιδιών. Αυτή είναι η Μάνη!

Μια κοινωνία κλειστή, λιτοδίαιτη, οργανωμένη επί αιώνες στη γραμμή του αίματος και του γένους. Ταμπουρωμένοι στις απότομες πλαγιές και διαρκώς ετοιμοπόλεμοι, οι Μανιάτες με ισχυρό το αίσθημα αυτονομίας. Αυτό που αντικρίζει σήμερα ο επισκέπτης είναι αυτό που του επιτρέπεται να δει…

*(ξεμόνι: σπίτι που είναι χτισμένo έξω από τον οικισμό, μόνο του)

Μάϊνα = το μάζεμα των πανιών

Μανή (επίθετο) = άδενδρη

Μανής (Ουρανός) = πατέρας του Κρόνου, παππούς του Δία

Μanes = Ψυχή, Ψυχοπομπείο και ναός του Ποσειδώνα.

Myrto Nikolopoulou

Tainaron Blue Retreat photo credits: George Meitner.