Το καλοκαίρι είναι εδώ!Εποχή ξενοιασιάς,χαράς,και γαλήνης.Αναμνήσεις από παλαιότερα καλοκαίρια,μας γυρίζουν πίσω,στα ανέμελα χρόνια στο χωριό ή στο νησί, ένας υπέροχος και ευλογημένος τόπος…Αναμνήσεις όμορφες και έντονες. Αναμνήσεις με μυρωδιές μιας εποχής που δε θα ξαναγυρίσει.Θυμάμαι όλα αυτά που με είχαν χορτάσει χαρά και ευτυχία.Όλα τα πρωινά στο σπίτι της γιαγιάς μου στην Οίτη,που με ξυπνούσε η μυρωδιά από το φρέσκο βούτυρο και το ζυμωτό ψωμί στη θράκα, τα φρέσκα λαχανικά από το μποστάνι, το φαγητό στη φωτιά να βράζει αργά, αλεύρι στο πάτωμα,η γάτα κουλουριασμένη να περιμένει το χάδι της,το πιθάρι με τον καταπράσινο βασιλικό, όλα τα μεθυστικά αρώματα του καλοκαιριού κλειδωμένα καλά μέσα στις αναμνήσεις μου για να μη δραπετεύσουν, η συνταγή της ευτυχίας έχει απλότητα και πολλή αγάπη μέσα σε ηλιόλουστες ακατάστατες κουζίνες!
Τα καταγάλανα νερά, η χρυσή άμμος, τα πολύχρωμα βότσαλα και ο πιο ζεστός ήλιος που ανατέλλει.Ο χρόνος κυλάει αλλιώς σε κάποιο νησί στη μέση του Αιγαίου ή πάνω στο βουνό.Ανοίγεις τα παράθυρα και απολαμβάνεις το αλμυρό αεράκι ή το θρόισμα των φύλων ενώ το βράδυ ο γκιώνης σε νανουρίζει με το περίεργο μονότονο τραγούδι του.Μεγαλώσαμε εδώ,πίνοντας νερό απ’το λάστιχο, μετρώντας παγωτά και αστέρια,τρώγοντας καρπούζι και κεράσια, μαζεύοντας κοχύλια,κάνοντας όνειρα!Αίσθημα απόλυτης ελευθερίας,χρώματα κι αρώματα παντού. Και κάπως έτσι θα με βρει το απόγευμα αλατισμένη να ανεβαίνω το δρομάκι που αγκαλιάζει το βουνό που στην κορφή του είναι σκαρφαλωμένο το χωριό μου και εκεί είναι σκαρφαλωμένοι και οι άνθρωποι του τόπου μου,που σε περιμένουν να σε κεράσουν καρυδόπιτα κάτω από τον πλάτανο και να σου χαμογελάσουν,κι ας ξέρουν πως μαζί με τα κρύα θα τους βρει κι η μοναξιά του χειμώνα.Ο τόπος είναι οι άνθρωποι του και για να παραμείνει έτσι πρέπει να δείξουμε αλληλεγγύη, αγάπα τον τόπο σου, αγωνίσου γι’αυτόν… Στο τέλος μπορεί να νικήσουμε, μπορεί και όχι, αλλά να σου πω ένα μυστικό;Ότι και να γίνει, ο ήλιος πάντα θ’ανατέλλει στην Ελλάδα…
