Μεσημέρι καλοκαιριού,μεσημέρι στη Λεύκη να κοιτάζεις τη θάλασσα,η χρυσή άμμος αντανακλά το φως στο νωχελικό λίκνισμα των κυμάτων,τα κύματα της θάλασσας,λουτρό από γαλάζιο και λευκό,το δέρμα μας που τραβάει από την αρμύρα,ο ήλιος που μας νανουρίζει,ο γλυκός ύπνος που μας παίρνει,ζάλη από μελτέμι,κύμα και αλάτι!Αυτό είναι ζωή.Τίποτε άλλο.Η ζωή στην Ελλάδα!Η ζωή στον παράδεισο!Το Κουφονήσι είναι γνωστό επίσης ως Λεύκη,πήρε το όνομα του είτε από τα κούφια σημεία του(τις σπηλιές του),είτε από τα κουφά που στην ντοπιολαλιά της Κρήτης είναι τα ποντίκια,που αφθονούσαν μέχρι τον περασμένο αιώνα.Βρίσκεται στο Λυβικό πέλαγος και είναι μια ξεκάθαρη,άνυδρη αφρικανική πινελιά στην τοπογραφία της Κρήτης.
Μέσα σε μόλις 6 χιλιόμετρα ακτογραμμών μπορεί κανείς να αντικρύσει έναν πλούτο ιστορίας και μυθολογίας,και να έρθει πιο κοντά με το παρελθόν.. Άλλωστε,τα πολλά αρχαιολογικά ευρήματα έχουν προσδώσει στο Κουφονήσι το παρατσούκλι η “Δήλος της Κρήτης”.Το θέατρο που έχει υποστεί σαφώς πολύ μεγάλες καταστροφές,τα υπολείμματα της ρωμαϊκής κυριαρχίας,το λουτρικό σύστημα,τα ερείπια από μεγαλοπρεπείς κατοικίες,όλα μαρτυρούν την ευφυΐα των ανθρώπων εκείνης της εποχής.Το νησί φημιζόταν σε εκείνους τους αιώνες για την αλιεία σπόγγων και για την επεξεργασία της πορφύρας,ενός υλικού άκρως αγαπητού στη Ρώμη και φυσικά αργότερα στο Βυζάντιο.Λέγεται μάλιστα ότι αποτελούσε βασικό “χορηγό” για τις αυτοκρατορικές αμφιέσεις των Βυζαντινών και δη του επονομαζόμενου Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου.Σε περίοπτη θέση βρίσκεται και ο ρωμαϊκός ναός.Στα μεταγενέστερα χρόνια το νησί είχε ελάχιστο μόνιμο πληθυσμό.Οι περισσότεροι κατέληγαν εδώ για λίγες μέρες ή ώρες,καθώς αναζητούσαν καταφύγιο μέχρι να κοπάσει η θάλασσα για να μπορέσουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους με πλοίο.Στη δεκαετία του ’70 εντοπίζουμε την τελευταία σταγόνα ανθρώπινης ζωής εδώ.Σήμερα το Κουφονήσι είναι προσβάσιμο μόνο με οργανωμένες κρουαζιέρες και είναι μαγικό πράγμα να βλέπεις την απέραντη αμμουδερή έρημο πλάι στα καταγάλανα νερά,τον βυθό με τις εκπλήξεις του φτιαγμένες από κοχύλια, να μυρίζεις τα μοναδικά αρώματα που φέρνει ο αέρας και να ζεις,έστω,κάποιες ώρες σε έναν ανέγγιχτο παράδεισο!
