Η διάσημη Παναγία των Παρισίων- Notre Dame de Paris- έστεκε υπερήφανη στο κέντρο της γαλλικής πρωτεύουσας για αιώνες. Ένα από τα πλέον θαυμαστά αρχιτεκτονικά μνημεία γοτθικού ρυθμού σε όλο τον κόσμο. Γλίτωσε από πολέμους και φυσικές καταστροφές για να καταστραφεί , το 2019, από μία πυρκαγιά… Η φωτιά που ξέσπασε το απόγευμα της 15ης Απριλίου, περίπου στις 18.50, στο εσωτερικό του ναού – πιθανότατα από τις εργασίες συντήρησης – εξαπλώθηκε αστραπιαία σε όλο το ξύλινο σκελετό της εκκλησίας, που άρχισε να χτίζεται το 1163 και ολοκληρώθηκε τα μέσα του 13ου αιώνα.
Μέσα σε σχεδόν δύο ώρες η οροφή και το εμβληματικό κωδωνοστάσιο – σαν βέλος – του καθεδρικού ναού κατέρρευσαν ενώ οι εικόνες έκαναν τον γύρο του κόσμου, προκαλώντας τεράστιο σοκ.
Μέχρι την αποπεράτωση του καθεδρικού ναού το 1375, αμέτρητοι εργάτες και τεχνίτες εργάστηκαν για την κατασκευή αυτού του αριστουργήματος. Κατά τη διάρκεια της γαλλικής επανάστασης, η Notre Dame, έπεσε “θύμα” του εξαθλιωμένου όχλου – δεκάδες αγάλματα αποκεφαλίστηκαν, ανεκτίμητης αξίας βιτρό έσπασαν, υποδομές καταστράφηκαν και κειμήλια λεηλατήθηκαν.
Στις 2 Δεκεμβρίου του 1804, στέφθηκε εκεί αυτοκράτορας ο Ναπολέων Βοναπάρτης ενώ λίγα χρόνια αργότερα, το 1831 ο Βίκτωρ Ουγκώ έγραψε διάσημο και κλασσικό πλέον μυθιστόρημά του “Παναγία των Παρισίων”, το οποίο έγινε το έναυσμα για να ξεκινήσουν οι εργασίες αποκατάστασης του εμβληματικού καθεδρικού ναού, καθώς το ενδιαφέρουν του κοινού για τον ναό αναζωπυρώθηκε.
Μία τεράστια επιχείρηση αναστήλωσης και αποκατάστασης της Notre Dame ξεκίνησε το 1845 και διήρκεσε 25 χρόνια. Τότε προστέθηκε στην οροφή του ναού το εμβληματικό κωδωνοστάσιο από τον αρχιτέκτονα Eugène Viollet-le-Duc, που – μέχρι σήμερα – έφτανε σε ύψος τα 90 μέτρα. Το 1963, η πρόσοψη του καθεδρικού ναού καθαρίστηκε από αιώνες αιθάλης και βρωμιάς, επιστρέφοντας στο αρχικό της χρώμα.
Μια άλλη εκστρατεία καθαρισμού και αποκατάστασης της Παναγίας των Παρισίων πραγματοποιήθηκε από το 1991 – όταν και ο ναός εντάχθηκε στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco – έως το 2000.
