“Ιππόλυτος” 11 Ιουλίου 1954 – Ενθύμιον Επιδαύρου!

Ήταν 11 Ιουλίου του 1954,όταν πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά το Φεστιβάλ Επιδαύρου.16 χρόνια μετά από την πρώτη παράσταση στον ιερό χώρο,ο Δημήτρης Ροντήρης σκηνοθετεί και πάλι. Είχε προηγηθεί η Ηλέκτρα με τις Κατίνα Παξινού και Ελένη Παπαδάκη. Μια παράσταση που πραγματοποιήθηκε 16 χρόνια πριν με φυσικό φως. Για την ιστορία,ο Αλέκος Αλεξανδράκης στο ρόλο του Ιππόλυτου, θα είναι εκείνος που θα βρεθεί πρώτος μπροστά στη θυμέλη της Επιδαύρου. Στο ρόλο της Φαίδρας η Έλσα Βεργή.Ένα Φεστιβάλ που έμελλε να γίνει θεσμός!

Ο χορός πήρε διθυραμβικές κριτικές!
Ακόλουθος του Ιππόλυτου, στην παράσταση ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ.Ο Αλέκος Αλεξανδράκης θα θυμόταν εκείνη την παράσταση ως το τέλος της ζωής του και θα τόνιζε πάντα πόσο μεγάλη βοήθεια είχε πάρει τότε από το νεαρό Παπαμιχαήλ, με τις καίριες παρατηρήσεις του ως προς τον ρυθμό της ερμηνείας.
Ο Αλέκος Αλεξανδράκης αποθεώνεται από κοινό και κριτικούς και χρίζεται πρωταγωνιστής μέσα σε μία νύχτα.Η σκηνή που οι θεοί διάλεξαν για να προβληθούν οι μύθοι μόλις είχε ανοίξει και πάλι την μεγάλη της αγκαλιά.Μια αγκαλιά που φέτος μετράει 65 χρόνια.

Έτος: 1954 Θεατρικός τίτλος: Ιππόλυτος Είδος: Τραγωδία  Θέατρο: Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου Θίασος: Εθνικό Θέατρο Πρεμιέρα: 11 Ιουλίου 1954 Σκηνοθεσία: Δημήτρης Ροντήρης Ποίηση: Ευριπίδης Σκηνικά: Κλεόβουλος Κλώνης Κοστούμια: Αντώνης Φωκάς Μουσική σύνθεση: Δημήτρης Μητρόπουλος.

Ηθοποιοί: Αλέκος Αλεξανδράκης (Ιππόλυτος), Θάνος Κωτσόπουλος(Θησέας), Έλσα Βεργή(Φαίδρα), Αθαναασία Μουστάκα (παραμάνα), Αλέκα Κατσέλη(Άρτεμις), Κάκια Παναγιώτου (Αφροδίτη), Στέλιος Βόκοβιτς (Αγγελιαφόρος), Αρης Βλαχόπουλος(υπηρέτης), Χορός: Θάλεια Καλλιγά(Κορυφαία),Πίτσα Καπιτσινέα,Βενετία Κασσαβού,Ρέα Μιχαλοπούλου,Ιλντα Κοφίνο,Ριρή Γρηγορέα,Άννα Μπέλλου,Φλώρα Γεωργίου,Μάρω Κοντού, Αθανασία Βεγιοπούλου,Στ.Μωραϊτου,Ιουλία Σταμίρη,Α.Συράκου,Φλώρα Στυλιανέα,Ηρώ Μπιφέρνου,Μαίρη Χρονοπούλου,Δημήτρης Παπαμιχαήλ(ακόλουθος Ιππολύτου)

Η τραγωδία γράφτηκε από τον Ευριπίδη το 428 π.χ.,μετά την “Μήδεια”.
Σχόλια/Πλοκή: Ο όμορφος και συνετός Ιππόλυτος είναι γιος του Θησέα από το γάμο του με την αμαζόνα Ιππολύτη. Ο νέος μεγαλώνει στην αυλή του Πιτθέα, στην Τροιζήνα, λατρεύει το κυνήγι και αποφεύγει τις γυναίκες. Εκεί καταφεύγει και ο Θησέας με τη γυναίκα του, Φαίδρα, ύστερα από το φόνο του Πάλλαντα, ενός συγγενή του. Η Φαίδρα, δεύτερη σύζυγος του Θησέα, είναι κόρη του Μίνωα και της Πασιφάης και αδελφή της Αριάδνης, που είχε βοηθήσει το Θησέα στην εξόντωση του Μινώταυρου. Η Φαίδρα σαν είδε τον Ιππόλυτο, τον ερωτεύθηκε σφοδρά, με την ώθηση της Αφροδίτης, που θέλει να εκδικηθεί τον Ιππόλυτο επειδή ο νέος αρνείται να την λατρέψει.

Ο Ιππόλυτος με έναν όμιλο κυνηγών προσφέρει στεφάνι στην Άρτεμη. Διαπράττει όμως ύβρη καθώς αποπαίρνει ένα γέρο υπηρέτη και την θεά του Έρωτα Αφροδίτη. Η Φαίδρα την ίδια ώρα μέσα στο παλάτι βρίσκεται σε έξαψη και παραλογισμό και η Τροφός της κάνει τα πάντα για να την ανακουφίσει. Η έξαψη και παραλογισμός εκδηλώνονται με την ερωτική ομολογία της για τον Ιππόλυτο και η Τροφός αφού εκμαιεύει το φρικτό μυστικό, αναλαμβάνει να αμβλύνει το κακό, μιλώντας στον Ιππόλυτο για τα αισθήματα της Φαίδρας, πυροδοτώντας έτσι την αλυσιδωτή αντίδραση, αφού, ο Ιππόλυτος θίγεται και οργίζεται από τα λόγια που ακούει, νοιώθοντας αποστροφή και αναστάτωση για όλα αυτά. Τα λόγια που ακούγονται ταπεινώνουν τη Φαίδρα και την κάνουν να νιώθει αφάνταστη πίκρα. Έτσι μπρος στον εξευτελισμό αποφασίζει να βάλει τέρμα στη ζωή της αλλά και να εκδικηθεί τον περήφανο για την αρετή του νέο. Αφήνει ένα γράμμα για το Θησέα, όπου ενοχοποιεί τον Ιππόλυτο ότι πρόσβαλλε την τιμή της. Ο Θησέας μπροστά στα “ενοχοποιητικά” στοιχεία καταριέται το θάνατο του γιου του, ενώ ο Ιππόλυτος δεσμευμένος με όρκο να αποσιωπήσει τα κίνητρα της Φαίδρας, δεν μπορεί να αποδείξει την αθωότητά του και φεύγει με το άρμα του, διωγμένος.

Με αγγελική ρήση μαθαίνουμε για τον πελώριο ταύρο, που στέλνει ο Ποσειδώνας στον οποίο προσευχήθηκε ο Θησέας. Τα άλογα του Ιππόλυτου αφηνιάζουν, το άρμα τσακίζεται και το σώμα του Ιππόλυτου μπλέκεται, σέρνεται και χτυπιέται στα βράχια. Ο Ιππόλυτος τραυματίζεται θανάσιμα. Οι φίλοι του τον φέρουν ετοιμοθάνατο στη σκηνή μπροστά στον Θησέα. Εκεί η Άρτεμη με στίχους αξέχαστης τρυφερότητας, αποχαιρετά τον κυνηγό της και αποκαλύπτει την αλήθεια στον Θησέα στον οποίο και δίνει συγχώρεση για την ηθική ενοχή του. Ο Θησέας θεσπίζει τη λατρεία του. Τόπος λατρείας του Ιππόλυτου ως τοπικού θεού ή ημίθεου προστάτη της παρθενικής νεότητας ήταν η Τροιζήνα.

Eleana Manousogiannaki