Είναι αδύνατον να γνωρίζουμε ποιοι ήταν οι πρώτοι άντρες που ξύρισαν τα γένια τους. Για τον προϊστορικό άνδρα η έντονη τριχοφυΐα υπήρξε τεράστιο βάρος. Χωρίς ακόμη να έχει αναπτυχθεί η τεχνολογική δυνατότητα και τεχνογνωσία για να δημιουργηθεί ακόμη και το πιο στοιχειώδες λίθινο ξυράφι, εκείνοι οι πρώτοι άνθρωποι κατέφευγαν σε άλλα μέτρα για τη φροντίδα των τριχών του προσώπου τους. Χωρίς κάποιο εργαλείο γι’ αυτό το σκοπό, απλά μαδούσαν τις τρίχες του προσώπου τους, τρίχα τρίχα! Οι λεπίδες από πυριτόλιθο -που πιστεύεται ότι ήταν τα πρώτα ξυραφάκια μιας χρήσεως καθώς η κοφτερή άκρη τους σύντομα χαλούσε- καθώς και τα διάφορα θαλασσινά όστρεα που χρησιμοποιούνταν ως τσιμπιδάκια, σύμφωνα με τις βραχογραφίες που σώζονται, χρονολογούνται από το 30.000 π.Χ.
Ο Μέγας Αλέξανδρος θεωρείται ότι εισήγαγε την πρακτική του ξυρίσματος στην αρχαία Ελλάδα περί το 300 π.Χ. Κάποιοι γλωσσολόγοι υποστηρίζουν, ότι η ετυμολογία της λέξης “βάρβαρος” (barbarian) προέρχεται από τη λέξη “barba” που σημαίνει γενειάδα.
Η υπόθεση γενειάδα δεν είναι μια απλή υπόθεση τριχών, αλλά μια μακρόχρονη ιστορία που χάνεται στο βάθος του χρόνου. Μέχρι και το 18ο αιώνα οι άνδρες συνήθιζαν να επισκέπτονται τον κουρέα τους για να τους περιποιηθεί τα γένια. Η εμπειρία του ξυρίσματος δεν ήταν πάντοτε ευχάριστη, καθώς αρκετές φορές οι κουρείς ήταν αδέξιοι και γέμιζαν τους πελάτες τους με σημάδια, δημιουργώντας ένα διόλου κολακευτικό αποτέλεσμα. Το 1750, η εξέλιξη στα ξυράφια ξυρίσματος διευκόλυνε τους άνδρες να ξυρίζονται μόνοι τους. Τα ξυράφια από ατσάλι έκαναν το ξύρισμα πιο άνετο και ενθάρρυναν τους άνδρες να ξυρίσουν τον εαυτό τους. Το 1880, οι αδερφοί Κάμπφε διένειμαν στο εμπόριο τα πρώτα ξυραφάκια και το 1895 ο Αμερικανός πλανόδιος πωλητής Κινγκ Καμπ Ζιλέτ, επινόησε την πρώτη ξυριστική μηχανή με λεπίδες μίας χρήσης.
Κατά τη διάρκεια των μεσαιωνικών χρόνων, οι άνδρες με μούσια κατείχαν σημαντική θέση στην κοινωνική πυραμίδα και η περιποίηση των τριχών του προσώπου συνδέθηκε με τη θρησκεία, την υγεία και την πολιτική. Η κυριότερη ίσως σύνδεση της γενειάδας θεωρείται η άμεση σχέση της με τη θρησκεία. Σε όλες τις θρησκείες τα γένια αποτελούν ένα αναγνωρίσιμο πολιτιστικό στερεότυπο. Οι Χριστιανοί άγιοι και κατ’ επέκταση και οι ιερείς έχουν ταυτιστεί με τη μακριά γενειάδα. Οι Εβραίοι άνδρες δεν αποχωρίζονται τα γένια τους, ενώ για τους Ινδουιστές το μούσι είναι δώρο από τον ίδιο το Θεό και επιβάλλεται να λατρεύεται.
Κατά το 17ο αιώνα, το μούσι αποτελούσε σύμβολο εξουσίας και ανδρισμού. Τα μούσια συνδέθηκαν με την καλή φυσική κατάσταση και σωματική ευημερία. Τα γένια σήμαιναν υγεία και σεξουαλική ικανότητα. Με το πέρασμα των χρόνων, κυριάρχησε η θεωρία ότι το σώμα αποτελούταν από σωματικά υγρά που διακρίνονταν σε τέσσερις κατηγορίες και η υγεία του ατόμου στηριζόταν στη λεπτή ισορροπία μεταξύ των χυμών αυτών που παρήγαγε το ανθρώπινο σώμα. Τα γένια θεωρήθηκαν άμεσο αποτέλεσμα της θερμότητας που προέρχονταν από το συκώτι και την περιοχή των γεννητικών οργάνων και έφτανε μέχρι το πρόσωπο. Τα μούσια σύμφωνα με την θεωρία ήταν μια μορφή σωματικών αποβλήτων, μέσω των οποίων ο ανθρώπινος οργανισμός λειτουργούσε εύρυθμα και σωστά! Το μούσι συνδέθηκε με τα γεννητικά όργανα και αποτελούσε ένδειξη σεξουαλικής ικανότητας.
Το 19ο αιώνα, οι ιατροί της Βικτοριανής εποχής είδαν το μούσι σαν ένα μέσο που μπορούσε να σταματήσει την εξάπλωση βακτηριδίων στη στοματική και ρινική περιοχή. Η γενειάδα δηλαδή “φίλτραρε” κατά κάποιο τρόπο και εμπόδιζε την είσοδο παθογόνων μικροοργανισμών στο ανθρώπινο σώμα. Στην εποχή μας, χωρίς τις προκαταλήψεις του παρελθόντος, η καθημερινότητα εκατομμυρίων ανδρών έγινε προσωπική υπόθεση του καθενός. Τα πάντα είναι στη μόδα. Ένα καλοξυρισμένο πρόσωπο είναι το ίδιο ελκυστικό και αρρενωπό με ένα μισοξυρισμένο, καθώς και με ένα αξύριστο!
Because a man should look like a man!