The Maids (Οι Δούλες 1947) του Jean Genet,είναι ένα ιδιαίτερο θεατρικό έργο που η πρωτότυπη πλοκή του,είναι στην πραγματικότητα βασισμένη σε ένα από τα διασημότερα εγκλήματα όλων των εποχών,με πρωταγωνίστριες δύο αδερφές που δολοφόνησαν τα αφεντικά τους.
Μετά από το χωρισμό των γονιών τους η Christine (08.03.1905-18.05.1937)και η Lea Papin(15.09.1911- 24.07.2001),μεγάλωναν σε διάφορα γαλλικά ιδρύματα. Από έφηβες άρχισαν να εργάζονται σαν υπηρέτριες σε σπίτια πλουσίων οικογενειών του Le Mans. Από το 1926 δούλευαν πλέον για τον δικηγόρο της περιοχής, René Lancelin, φροντίζοντας εκτός από αυτόν,τη σύζυγο και την ενήλικη κόρη του Zeneviev.Σύντομα οι αδερφές που έκαναν τα πάντα μαζί,αμίλητες,και δεν έδιναν κανένα δικαίωμα για παράπονα,φώναζαν την μαντάμ ως “Μαμά”.Οι σχέσεις τους όμως με την οικογένεια ψυχράθηκαν,και σταδιακά δεν υπήρχε ούτε καν λεκτική επικοινωνία.
Η νύχτα του εγκλήματος:Στις 2 Φεβρουαρίου 1933,ο κύριος Lancelin έπρεπε να συναντήσει τη σύζυγο και την κόρη του στο σπίτι ενός φίλου.Εκείνες όμως δεν εμφανίστηκαν και έτσι ο σύζυγος έτρεξε στο σπίτι του να δει τι συμβαίνει. Όταν έφτασε,με έναν αστυνομικό, δεν μπόρεσε να μπει,η πόρτα ήταν κλειδωμένη από μέσα.Έβλεπε το φως του κεριού στο δωμάτιο των υπηρετριών αλλά καμία δεν του άνοιγε.Ο αστυνομικός σκαρφάλωσε από τον πίσω τοίχο,όταν μπήκε στο σπίτι είδε τα πτώματα.Τι είχε γίνει; Η Christine χτύπησε το κεφάλι της κυρίας με ένα σκεύος.Η κόρη της κυρίας έτρεξε στο πλευρό της μητέρας της για να την βοηθήσει.Η Christine έβγαλε τα μάτια της κυρίας έξω.Η κυρία σωριάστηκε στο πάτωμα. Η Christine έδωσε εντολή στη Lea να κάνει το ίδιο και στην κόρη της κυρίας Lancelin, οπότε η Lea έβγαλε τα μάτια της κόρης.Η Christine πήγε στην κουζίνα για να πάρει ένα μαχαίρι και ένα σφυρί.Η κυρία και η κόρη της δεν ήταν ακόμη νεκρές,έτσι οι αδελφές άρχισαν να τις βασανίζουν.Τις χτύπησαν πολλές φορές στο κεφάλι με το σφυρί και το σκεύος.Στο τέλος πήραν όλο το αίμα από τα κεφάλια τους και το περιέλουσαν πάνω τους σαν σάλτσα.Τις είχαν χτυπήσει τόσο πολύ,που ήταν αδύνατο να αναγνωριστούν.Οι υπηρέτριες βρέθηκαν στο δωμάτιό τους επάνω,γυμνές στο κρεβάτι,μαζί.Ομολόγησαν ότι σκότωσαν τις δύο γυναίκες και δεν έδειξαν καμία μεταμέλεια.Τα όπλα που χρησιμοποιήθηκαν ήταν ένα κουζινομάχαιρο, ένα σφυρί και ένα μπρούτζινο σκεύος που έστεκε στην κορυφή των σκαλοπατιών.
Το θέμα απασχόλησε για πολύ καιρό τα γαλλικά πρωτοσέλιδα,ήταν πρωτοφανές στα αστυνομικά χρονικά.Οι δύο αδερφές αρχικά τοποθετήθηκαν σε χωριστά κελιά.Ο διαχωρισμός τους, προκάλεσε στην Christine Papin μεγάλο εκνευρισμό,θυμό και άγχος,επειδή δεν μπορούσε να δει την Lea. Οι αρχές,άφησαν τις δυο αδερφές να βρεθούν πάλι κοντά.Τότε η Christine όρμηξε στην αδερφή της,και την προκάλεσε σεξουαλικά.Σε άλλη περίπτωση η Christine βίωσε ένα άλλο επεισόδιο,όταν προσπάθησε να βγάλει τα μάτια της.Οι αρχές της φόρεσαν ζουρλομανδύα.Λίγο μετά δήλωνε στις δικαστικές αρχές ότι την ημέρα των δολοφονιών, είχε ακριβώς το ίδιο ψυχολογικό επεισόδιο χωρίς να το καταλάβει.
Κατά τη διάρκεια της δίκης οι δύο υπηρέτριες περιέγραψαν πως κατακρεούργησαν μάνα και κόρη. Δεν ζήτησαν κανένα ελαφρυντικό. Ήθελαν μόνο να μοιραστούν τις ποινές. Αυτό που έκανε εντύπωση όμως ήταν οι διαπιστώσεις επιστημόνων ότι η Christine που ήταν μέσης αντίληψης, ήταν το κυρίαρχο πρόσωπο. Αντίθετα η Lea που ήταν χαμηλής αντίληψης, είχε “κυριαρχηθεί” τελείως από την αδερφή της. Σαν οι δυο τους να είχαν γίνει ένα. Η Christine τελικά καταδικάστηκε αρχικά σε θάνατο και η ποινή μετατράπηκε σε ισόβια. Σύντομα έδειξε σημάδια τρέλας επειδή της έλειπε η αδερφή της και τελικά πέθανε από καχεξία το 1937. Η Lea καταδικάστηκε σε 10ετή φυλάκιση, επειδή κρίθηκε πως οι ενέργειες της, είχαν “χειραγωγηθεί” από την αδερφή της.Αποφυλακίστηκε το 1941,δύο χρόνια νωρίτερα λόγω καλής διαγωγής και επέστρεψε στην Nante για να ζήσει με την μητέρα της. Η παράξενη υπόθεση Papin πήρε διαστάσεις και αποτέλεσε αντικείμενο στοχασμού για πολλούς.Επρόκειτο για κλασσική περίπτωση παρανοϊκής ψύχωσης,που άξιζε προσοχής και μελέτης. Ο συγγραφέας Jean Genet όμως, στο περίφημο έργο του “Οι δούλες”,κάνει λόγο για παράδειγμα ταξικού πολέμου.Ο Genet δεν θέλησε ωστόσο,να δικαιώσει τις δούλες όλων των εποχών.Επεδίωξε να μεταφέρει στο κοινό τη φωνή τους και μέσω αυτών,ίσως και λίγη από τη δική του.Από μικρός γυρνούσε σε αναμορφωτήρια και λόγω της ομοφυλοφιλίας του πέρασε δύσκολες στιγμές.Περιθώριο,φυλακές και περιπλάνηση στην Ευρώπη και την Αμερική,ήταν μερικές από τις στάσεις της ζωής του Genet,που τον ώθησαν να ασχοληθεί με το “έγκλημα του αιώνα στη Γαλλία”. Το έργο του θεωρείται ως ένα από τα κορυφαία του παγκόσμιου δραματολογίου.
Οι Δούλες του Jean Genet,ανεβαίνουν το φετινό χειμώνα στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.Η σκηνοθεσία είναι του Τσέζαρις Γκραουζίνις.Ο Γκραουζίνις επιλέγει για τους ρόλους τρεις άνδρες ηθοποιούς.Τρεις άνδρες – Δημήτρης Ήμελλος, Κώστας Μπερικόπουλος,Αργύρης Ξάφης – παίζουν τρεις γυναίκες θανάσιμα δεμένες μεταξύ τους.
