Η κεντρική ιδέα του θέματος εμπνέεται από ένα ιδιαίτερο Μανιάτικο οικιστικό χαρακτηριστικό,τα Ξεμόνια.Τα Ξεμόνια, μοναχικοί πύργοι ή μικρά οικιστικά σύνολα έστεκαν μοναχικά στο τραχύ τοπίο της Μάνης και λειτουργούσαν ως καταφύγια ή παρατηρητήρια.Οι λιθόκτιστοι πύργοι από μακριά μοιάζουν σαν ένα ακόμα στοιχείο του τόπου, σαν μονολιθικές εξάρσεις του εδάφους.Το οικιστικό συγκρότημα των δύο κατοικιών έρχεται να οργανώσει μια δυναμική χάραξη στο οικόπεδο που οριοθετεί τις θέσεις, τους χώρους στάθμευσής και τις εισόδους των κατοικιών.Τα σύγχρονα πυργόσπιτα αναπτύσσονται σε στενή σχέση με το φυσικό ανάγλυφο αποτελώντας αναπόσπαστο στοιχείο του τόπου.Η πέτρινη μάζα συμμετέχει σχεδιαστικά και δομικά στην διαμόρφωση των υψομετρικών διαβαθμίσεων και των ζωνών που αποτελούν τους ζωτικούς χώρους διημέρευσης των κατοικιών.Η σύνθεση ολοκληρώνεται με δυο δυναμικές εξάρσεις που εκφράζονται με την μορφή πύργων και αποτελούν το σημείο αναφοράς για κάθε κατοικία. Οι δυο κατοικίες δεν αναπτύσσονται ανεξάρτητα μέσα στο οικόπεδο αλλά αποτελούν ένα σύνολο.”Πέτρα παντού. Στα καλντερίμια, στα πυργόσπιτα στις εκκλησιές. Μια τεράστια πέτρα ολόκληρη η Μάνη, που για να την δεις θέλεις τρεις ζωές, μια για το βουνό, μια για τη θάλασσα και μια για τους ανθρώπους”.
