Το 1900, ο 19χρονος Πάμπλο Πικάσο και ο 20χρονος ζωγράφος – ποιητής Κάρλος Κασαχέμας φτάνουν από τη Βαρκελώνη στη Μονμάρτρη. Οι δυο φίλοι εξερευνούν μαζί την Μονμάρτρη και τη Γαλλία των αρχών του αιώνα ζώντας ευτυχισμένες και δύσκολες στιγμές.
Ο Κασχέμας ερωτεύεται την Ζερμέν Πισό, ένα από τα μοντέλα που αργότερα πόζαραν για τον Πικάσο για το έργο Les Demoiselles d’Avignon. Ο απελπισμένος του έρωτας τον οδηγεί στην αυτοκτονία στις 17 Φεβρουαρίου 1901. Ο Πικάσο τον ζωγραφίζει νεκρό. Το πένθος για το φίλο και συνοδοιπόρο του αποτυπώνεται μέσα σε μια περίοδο ανάμεσα στα 1901-1904, τη Γαλάζια περίοδο, μέσα στην οποία δημιουργεί έναν ολόκληρο κόσμο αποκλειστικά στις αποχρώσεις του ψυχρού γαλάζιου. Η προσωπική του απελπισία για το θάνατο του φίλου του μεταφέρεται στα θέματα με τα οποία ασχολείται. Ένας κόσμος ηρώων του περιθωρίου, επαίτες, μοναχικές γυναίκες, τυφλοί. Αυτό το μοτίβο γίνεται η αφορμή να εκφράσει τη δική του προσωπική κατάσταση και να αναπτύξει το προσωπικό του ιδίωμα πολύ αλλιώτικο από αυτό που επιτάσσουν οι τάσεις των αρχών του 20ού αιώνα.
