“The Master” 2012 – Το ‘Master’ ήταν ο πρώτος ρόλος του Phoenix μετά τη φαινομενική απόσυρσή του από την υποκριτική και τις δημόσιες, αλλοπρόσαλλες εμφανίσεις του για το ‘I’m Still Here’. Το να πούμε απλώς ότι θύμισε σε όλους μας τι μπορεί να κάνει θα ήταν η υποβάθμιση της πιο εφευρετικής, ίσως, ερμηνείας του μέχρι σήμερα. Ως ανήσυχος βετεράνος πολέμου που ψάχνει νόημα στην άστατη ζωή του, ο χαρακτήρας του Freddie πέφτει στον πειρασμό ενός χαρισματικού ηγέτη μιας αίρεσης. Με κάθε τους συνδιαλλαγή – και αυτές είναι οι κορυφαίες στιγμές που δίνει ο Paul Thomas Anderson στο φιλμ – η μορφή του Phoenix, η κινησιολογία του, το πρόσωπό του, όλα πάνω του μεταμορφώνονται μέχρι να γίνει ένας καταβεβλημένος χάρτης αποτυχίας.
“Walk the Line” 2005 – Η ενσάρκωση του Johnny Cash από τον Phoenix, δεν ήταν η κλασική απόδοση ενός πραγματικού προσώπου σε biopic. Ο James Mangold επέτρεψε στον ηθοποιό να βρει την έντονη ενέργεια του Cash σε έναν αργό, παρατεταμένο ρυθμό που ως τότε δεν μας είχε δείξει, ακροβατώντας όπως πρόσταζε ο τίτλος της ταινίας και του ομώνυμου τραγουδιού σε μια λεπτή ισορροπία έρωτα και καταχρήσεων.Ταραγμένες σχέσεις, λανθασμένες επιλογές, ναρκωτικά, κάντρι ροκ και αρκετό ”love story”… Τα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή και την καριέρα του θρυλικού τραγουδιστή της κάντρι ροκ καταγράφονται από το φακό του James Mangold.Αν σε εκείνα τα Όσκαρ δεν είχε βραβευτεί ο τιτάνας Philip Seymour Hoffman, θα μιλούσαμε τώρα για μία από τις μεγάλες αδικίες της Ακαδημίας.
