Albert Camus-Maria Casares
“Correspondance 1944 -1959”
“Εξι μέρες και η νέα σελήνη θα ξεκινήσει. Ακόμα δεκαπέντε μέρες και ο Γολγοθάς μας θα τελειώσει.Αυτό το γράμμα φέρνει την άνοιξη και την αγάπη”. María Casares
Περνώντας από έναν δρόμο στο Παρίσι,το βλέμμα πάντα πέφτει στη βιτρίνα του γνωστού βιβλιοπωλείου.Ένας άνδρας,στο εξώφυλλο κοιτάει με ερωτική ματιά μια γυναίκα που επίσης τον κοιτάει τρυφερά.Πλησιάζοντας, αναγνωρίζω τον Albert Camus(7.11.1913-4.01.1960)και τη María Casares(21.11.1922-22.11.1996).’Eνα βιβλίο το οποίο περιλαμβάνει 860 ερωτικές επιστολές γραμμένες σε διάστημα 15 ετών του τιμημένου με Nobel συγγραφέα με μία από τις πιο σημαντικές και όμορφες ηθοποιούς της γενιάς της στη Γαλλία. Ο παράνομος έρωτας καταγράφεται στο βιβλίο “Correspondance 1944 -1959” που το σημείωμα αντί προλόγου το υπογράφει η Catherine Camus, κόρη του Albert.
Η Catherine Camus είναι η κόρη από τα δίδυμα που γέννησε το 1945(το άλλο είναι αγόρι ο Jean) η πιανίστρια και μαθηματικός Francine Faure (1914-1979), δεύτερη σύζυγος του Camus.Είχαν γνωριστεί το 1937 στο Αλγέρι και παντρεύτηκαν στη Λυών το 1940.Η ζωή της και η ζωή των παιδιών,δεν ήταν εύκολη εξαιτίας της έντονης προσωπικότητας του Camus.Η ίδια η Francine ξεχώριζε για την ιδιαίτερη ομορφιά της αλλά υπέφερε από κατάθλιψη,είχε νοσηλευθεί και υποστεί θεραπείες με ηλεκτροσόκ,ενώ το 1954 αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει.Σε αυτό λέγεται πως έπαιξε ρόλο η παράλληλη σχέση του άνδρα της,και ο γενικά άστατος ερωτικός βίος του.Όσα χρόνια έζησε η Catherine με τον πατέρα της,τόσο διήρκεσε και η παράνομη ερωτική ιστορία του με τη María Casares.H Catherine στο σημείωμα της γαλλικής έκδοσης έγραψε”Τους ευχαριστώ και τους δύο.Οι επιστολές τους κάνουν τη Γη να φαίνεται τεράστια, το σύμπαν πιο φωτεινό, την ατμόσφαιρα πιο ελαφριά μόνο και μόνο επειδή υπήρξαν”.
Όταν γεννήθηκαν τα δίδυμα, ο συγγραφέας είχε ήδη γνωρίσει τη María Casares έναν χρόνο πριν, τον Ιούνιο του 1944.Το Παρίσι τότε βρισκόταν υπό γερμανική κατοχή, εκείνος ζούσε μόνος, αφιερωμένος στην αντίσταση. Η Francine ήταν απομονωμένη στο Oran της Αλγερίας.Μια νύχτα,ο Camus συναντά στο σπίτι του Eran,σκηνοθέτη,ηθοποιού και διευθυντή του “Theatre des Mathurins”τη νεαρή εξόριστη από την Ισπανία,με αίμα Γαλικίας στις φλέβες της,Maria.Αφορμή για τη συνάντηση ήταν το ανέβασμα ενός έργου του Camus,η “Παρεξήγηση”,στο οποίο θα πρωταγωνιστούσε η Casares.Είναι και οι δύο νέοι,εκείνος 30 ετών,εκείνη 21,και ο έρωτας θα είναι κεραυνοβόλος. Στην αρχή, εκείνον τον ελκύουν τα φυσικά χαρακτηριστικά της:τα μάτια της,τα πόδια της,το σώμα της,η φωνή της. Έρχεται από έναν τόπο μαγικό, ρέει μέσα της ισπανικό αίμα. Για εκείνον που έπασχε από φυματίωση και νιώθει εγκλωβισμένος στο σώμα του και στον εαυτό του,εκείνη γίνεται η ελευθερία, μια άλλη πατρίδα που την αναπολεί,την αναζητεί.Η πρώτη τους ερωτική επαφή συμβαίνει τη νύχτα της 6ης Ιουνίου του 1944,ενώ η απόβαση στη Νορμανδία είναι σε εξέλιξη από τις πρώτες πρωινές ώρες. Από εκείνο το βράδυ συναντιούνται συνέχεια.”Μικρή μου Maria”,γράφει τον ιούνιο του 1944 “δεν ξέρω εάν σκεφτόσουν να μου τηλεφωνήσεις…δεν έχω να πω κάτι συγκεκριμένο,παρά μόνο να σου μιλήσω γι’ αυτό το κύμα που με έχει παρασύρει από χθες και έχω την ανάγκη να σου μιλήσω για την εμπιστοσύνη και την αγάπη που νιώθω για σένα {…} να με σκέφτεσαι κατά τη διάρκεια όλων αυτών των ημερών.Να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου ότι είμαι κοντά σου όλες τις ώρες. Εις το επανιδείν, αγάπη μου, ακριβή μου αγάπη, σε φιλώ όπως έκανα χθες”.
Τον πρώτο καιρό οι επιστολές του Camus είναι πολλές,λυρικές,γεμάτες από το πνεύμα της αντίστασης και του αγώνα κατά των Γερμανών.Τους συνδέουν πολλά:ο αγώνας, η ομορφιά, το θέατρο, εκείνος τη θεωρεί πολύ σπουδαία ηθοποιό,μαζί της μπορεί να συζητήσει για τα βιβλία του,τις σκέψεις του,είναι μορφωμένη, ανεξάρτητη και κυρίως ισότιμη.Εχει τη ζωή της, τον κύκλο της, επιθυμεί όσα επιθυμεί και εκείνος, χωρίς να γίνεται βάρος ο ένας στον άλλον.Η πρώτη φάση της σχέσης τους σταματά μόλις εμφανίζεται στη Γαλλία η σύζυγός του. Η Maria από αξιοπρέπεια του ζητεί να χωρίσουν.Εκείνος νιώθει εγκατάλειψη.Της γράφει μια επιστολή το 1946 για να τη συλλυπηθεί για τον θάνατο της μητέρας της.Τον Ιούνιο του 1948, και ενώ μάθαινε από κοινούς γνωστούς ο ένας νέα για τον άλλο(ο Καμύ σε αυτό το διάστημα απέκτησε τα δίδυμα), συναντιούνται τυχαία στο St Germain des Pres και συνειδητοποιούν ότι δεν μπορούν να είναι άλλο μακριά. Η Maria χωρίζει τον άνδρα που βγαίνει εκείνη την εποχή και αρχίζει εκ νέου η σχέση τους,θα πάει σε βάθος και θα κρατήσει μέχρι το ξαφνικό τέλος του συγγραφέα.
Από τις επιστολές τους περνούν όλο το Παρίσι, το ζεύγος Gallimard, στενοί φίλοι του Albert, η οικογένεια της γυναίκας του, ο Sartre και η Simone de Beauvoir, όλη η γαλλική διανόηση, το θέατρο, η δημοσιογραφία της εποχής.Οι δύο εραστές συζητούν για τις αγωνίες της γραφής, τη ρευστότητα του θεάτρου, τις ανασφάλειες αλλά και το συνεχές επαναλαμβανόμενο αίσθημα του Camus ότι είναι μόνος, για την αρρώστιά του (φυματίωση) και για τον φόβο του θανάτου. Εκείνη καταλαβαίνει την ανάγκη του για συνεχή φλερτ, μα δε ζηλεύει.Τον έχει αγαπήσει σε βάθος και γνωρίζει ότι την έχει αγαπήσει και εκείνος.Φεβρουάριος του 1950, του γράφει “θα σου πω τι θα κάνεις για μένα μόλις με δεις: πρώτον, να με αγαπάς, δεύτερον να με αγκαλιάσεις, τρίτον,να με κρατήσεις πολύ σφιχτά μέσα σου…τα άλλα θα στα πω σταδιακά με την επιστροφή σου”.
Η απώλεια: Ταξίδεψαν μαζί στην Ελλάδα τον Ιούνιο του 1958. Έμειναν στη Ρόδο για δεκαπέντε μέρες και μετά η Maria επέστρεψε στο Παρίσι.Η Maria υπήρξε για τον Camus η γυναίκα που συνδέθηκε βαθύτερα και πληρέστερα. Και για εκείνη γκρεμίστηκε ο κόσμος όταν πληροφορήθηκε την είδηση του θανάτου του, από αυτοκινητικό δυστύχημα, στις 4 Ιανουαρίου του 1960. Ποτέ δεν του ζήτησε να χωρίσει τη Francine και πάντα του μιλούσε όμορφα για εκείνη και τα παιδιά τους.
