Από μικρή είχα ένα όνειρο.Ένα σπίτι με θέα,με φως,απαλλαγμένο από οτιδήποτε σύγχρονο.Μια θέα απείραχτη από τα χρόνια,τις εξελίξεις και τις μοντέρνες ανέσεις,που αντικατοπτρίζει απόλυτα τη μαγεία που έχει η ζωή.Όλη μας η ζωή κρύβεται στη στιγμή που περνά και οι στιγμές μας στην εξοχή είναι γεμάτες εκπλήξεις.Στέκομαι μπροστά στο παράθυρο,ρίχνω μια φευγαλέα ματιά και αφήνομαι σε μια απέραντη θάλασσα κι έναν ουρανό που σε οδηγεί κατευθείαν στον παράδεισο.Οι μικρές μου απολαύσεις!Να βγαίνω στο παράθυρο και να αγγίζω με το βλέμμα μου το άπειρο με όλες του τις αποχρώσεις.Να διακόπτω ότι κάνω για μια στιγμή ανεμελιάς στη βεράντα,κρυμμένη καλά μέσα στις κληματαριές και στα αρωματικά φυτά,να κλείνω τα μάτια και να ταξιδεύω με το νου,νωχελικά να παραδίνομαι στο φως και στο σκοτάδι.Να παρατηρώ το πέλαγο,τον ουρανό.Η ευτυχία είναι εδώ!Γιασεμί βασιλικός και δυόσμος.Αρώματα που με ακολουθούν και μου θυμίζουν τις πιο ευτυχισμένες στιγμές με τη γιαγιά μου.Σοφία,τ’ όνομα της.Πάντα στις τσέπες της έκρυβε βασιλικό και δυόσμο.Αυτό ήταν το άρωμά της,αυτές τις μυρωδιές αναζητώ και με αυτές πορεύομαι.Απέρριτη,λιτή ομορφιά,απόκοσμη, μοναδική,με συναισθήματα…με τις μοναχικές μπουκαμβίλιες και τις πλουμιστές κληματαριές. Πέτρα,ξύλο και ψωμί.Πάντα μια αγκαλιά στο κατώφλι.Η αισθητική της απλότητας,αιχμαλωτίζει την ηρεμία για πάντα και ενσαρκώνει το απόλυτο όνειρο.Το δικό μου όνειρο.
